حادثه 24 - پسر جوان که به اتهام قتل به قصاص محکوم شده بود پس‌از 7 سال که در انتظار اجرای حکم بود با رضایت خانواده مقتول از مرگ نجات یافت.
رسیدگی به این پرونده از سال 92 با درگیری مرگبار چند جوان در نسیم شهر آزادگان آغاز شد. پس‌از حضور مأموران در محل مشخص شد که در جریان این نزاع یکی از آنها به‌نام بهرام 30 ساله از ناحیه گردن چاقو خورده که بلافاصله به بیمارستان منتقل شد.
در ادامه مأموران به بازجویی از طرفین دعوا پرداختند که یکی از آنها گفت: من و دوستم بهرام از محل کارمان به خانه برمی گشتیم که چهار پسر جوان که در حال عبور از خیابان بودند به یکباره جلوی خودروی ما پریدند. من هم اعتراض کردم اما متوجه شدم که آنها حال طبیعی ندارند. پس از آن بهرام به حمایت از من از خودرو پیاده شد که یکی از آنها با چاقو ضربه‌ای به گردنش زد و فرار کرد.
ساعاتی بعد خبر رسید که بهرام در بیمارستان فوت کرده و به این ترتیب متهم فراری پرونده به‌نام کریم تحت تعقیب قرار گرفت و بعد از چند روز بازداشت شد. او در بازجویی اتهام قتل را پذیرفت و در شعبه ۱۱۳ وقت دادگاه کیفری سابق استان تهران محاکمه شد و اولیای دم درخواست قصاص کردند.
کریم در دفاع از خودش مدعی شد: من و دوستانم مشروب خورده و در حال عبور از خیابان بودیم. راننده خودرویی که بهرام در آن بود با بوق به ما اعتراض کرد. همین موضوع موجب درگیری ما شد. در یک لحظه چاقویی را که همراه داشتم از جیبم بیرون آوردم و ضربه‌ای به گردن بهرام زدم.
در پایان جلسه دادگاه قضات با توجه به اینکه شواهد نشان می‌داد کریم هنگام ارتکاب جرم به رشد عقلی رسیده و ماهیت عملی را که مرتکب شده بود می‌دانسته، وی را به قصاص محکوم کردند. حکم صادره در دیوان عالی کشور نیز تأیید شد و حکم به شعبه اجرای احکام رفت اما خانواده کریم توانستند پس از 7 سال رضایت خانواده مقتول را جلب کنند و او را از قصاص نجات دهند.
پس‌از آن متهم که حالا 27 ساله است از جنبه عمومی جرم در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شد.
او در این دادگاه با ابراز ندامت عنوان کرد: چند روز قبل از این ماجرا چاقو را از پارک پیدا کرده بودم و هرگز فکر نمی‌کردم با آن چاقو دست به جنایت بزنم. حالا هم شرمنده اولیای دم هستم. آنها مرا بخشیدند و به من زندگی دوباره دادند که همیشه مدیون‌شان هستم. اما هفت سال از بهترین سال های عمرم را در پشت میله‌های زندان گذرانده‌ام و در این مدت خودم و خانواده‌ام به اندازه کافی تنبیه شده‌ایم. از قضات تقاضا دارم در مجازاتم تخفیف قائل شوند.
بعد‌از اظهارات متهم قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.