حادثه24- مامور پلیس کلانتری وقتی هنگام گشت‌زنی کیفی که داخلش مبلغی دلار بود را پیدا کرد، همه تلاش‌اش را انجام داد تا صاحب آن را پیدا کند، اما هنوز صاحب دلارها پیدا نشده است. این مأمور پاک دست که سرگرد رضا تراز نام دارد و در کلانتری 126تهرانپارس خدمت می‌کند چند شب قبل هنگامی که همراه چند نفر دیگر از همکارانش مشغول گشت‌زنی در پارک پلیس بود ناگهان یک کیف پول پیدا کرد. وقتی او کیف را باز کرد دید داخلش 5اسکناس 100دلاری و یک کارت شناسایی است. او کیف را برداشت و با خود به کلانتری برد تا صاحبش را پیدا کند اما از آن روز تاکنون تلاش‌هایش برای پیدا کردن صاحب دلارها به جایی نرسیده است.
سرگرد تزار در این‌باره به همشهری می‌گوید: روز دوم خرداد‌ماه بود که همراه تعدادی از همکارانم برای اجرای طرح پاکسازی پارک پلیس به آنجا رفته بودیم. ساعت حدود 9شب و همه جا تاریک بود. هر کدام از همکارانم در یک بخش از پارک گشت‌زنی می‌کردند و من هم در بخشی از پارک گشت می‌زدم که ناگهان جلوی پایم یک کیف چرمی دیدم. خم شدم و کیف را برداشتم. فکر نمی‌کردم داخلش چیز خاصی باشد، اما وقتی آن را باز کردم دیدم داخلش 500دلار پول همراه با یک کارت شناسایی است.
او ادامه می‌دهد:« اطلاعات زیادی از صاحب کیف وجود نداشت، اما فردای آن روز از طریق همان کارت شناسایی که داخل کیف بود تلاش کردم صاحبش را پیدا کنم، اما هیچ اطلاعاتی از او وجود نداشت. حتی از طریق دوستانی که در چند بانک دارم تلاش کردم صاحب کیف را پیدا کنم، اما فقط یک شماره موبایل پیدا کردم که خاموش بود و به‌جز آن نتوانستم هیچ ردی از صاحب دلارها به‌دست بیاورم. به همین دلیل کیف را همراه محتویات داخلش به رئیس‌کلانتری تحویل دادم، اما هنوز به‌دنبال پیدا کردن صاحبش هستم.»
این مأمور وظیفه شناس وقتی کیف محتوی دلارها را پیدا کرد تنها بود و هیچ‌کس متوجه این ماجرا نشده بود، اما از همان زمان تلاش‌هایش را برای پیدا کردن صاحب کیف شروع کرد. او می‌گوید:« من 50سال دارم و حدود 30سال است که در پلیس خدمت می‌کنم و تا چند‌ماه دیگر بازنشسته می‌شوم. در همه این سال‌ها تلاش کرده‌ام سالم زندگی کنم. چنین پول‌هایی ارزش ندارد که خودم و زندگی‌ام را آلوده کنم. این کیف صاحب دارد و باید به صاحبش برگردانده شود. من هم همه تلاشم را انجام می‌دهم که صاحب دلارها پیدا شود.»
او ادامه می‌دهد: «من علاوه بر اینکه پلیس هستم تلاش می‌کنم پدر خوبی هم برای 2 فرزندم باشم. به لطف خدا هر 2 فرزندم دانشجو هستند و با وجود شهریه سنگین دانشگاه‌شان هیچ وقت به بیراهه کشیده نشده‌ام و از زندگی سالمی که دارم راضی هستم.» او درباره اینکه در سال‌های خدمتش در نیروی انتظامی آیا باز هم دست به چنین کارهایی زده یا نه می‌گوید:«طی 30سالی که لباس پلیس به تن دارم وسایل و اموال زیادی متعلق به مردم پیدا کرده‌ام و همه را در کوتاه‌ترین زمان ممکن به‌دست صاحبان‌شان رسانده‌ام. همین که مردم از ما راضی باشند و برای‌مان دعا کنند بهترین پاداش است. خوشحال کردن مردم شیرینی دارد که با هیچ‌چیز قابل مقایسه نیست.»