در خصوص فروش اسباب بازی یا اشیایی که شبیه به اسلحه هستند معمولا در تمام دنیا از جمله کشور ما قوانینی وجود دارد. این قوانین از آنجا وضع شده است. قانون مورد استناد، قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز است که در سال 90 به تصویب مجلس رسیده است که در آن انواع سلاح و مهمات غیر مجاز را برشمرده است. بر این اساس ماده ای که رئیس پلیس تهران به آن استناد کرده ممکن است تبصره ذیل ماده 2 این قانون باشد که در آن آمده: اسلحه لیزری و آن دسته از شبه‌سلاحهایی که به دلیل مشابهت و کاربرد، قابلیت جایگزینی سلاح را دارند از حیث احکام مندرج در این قانون، حسب مورد تابع احکام سلاح گرم قرار می‌گیرند و سلاحهای آموزشی و بیهوش‌کننده تابع احکام سلاح شکاری می‌باشند.
به نظر می رسد این نکته باید مورد توجعه قرار گیرد که همه اسباب بازی ها مشمول این قانون نیستند. اسباب بازی هایی که شباهت زیادی به اسلحه واقعی دارند مشمول این قانون قرار می گیرند. مثلا در نیویورک هم سلاح های اسباب بازی فروخته می شود اما روی آنها برچسب های نارنجی رنگی زده شده که آنها را از اسلحه واقعی متمایز می کند و فروشندگان برای نصب این برچسب ها مکلف هستند. در این موضوع هم به نظر می رسد مقصود شبه سلاح ها هستند، نه همه اسباب بازی ها.