اینجا بیمارستانی دو طبقه و دارای تمام امکاناتی است که یک مرکز درمانی باید داشته باشد؛ از بخش داخلی و جراحی گرفته تا MRI و اکوی قلب. تنها وجه تمایز اینجا در مراجعه کنندگان و بیمارانش است. در سالن انتظار این بیمارستان حیوانات اهلی و غیراهلی، کوچک و بزرگ، پرنده و ... همراه صاحبان خود در انتظار نشسته‌اند تا نوبت دندانپزشکی، سونوگرافی و حتی اصلاح مو و ناخن‌شان فرا برسد.
جلوی در این بیمارستان مانند تمام مراکز درمانی که ممکن است هراز گاهی به آن‌ها مراجعه کنیم، یک دستگاه آمبولانس وجود دارد؛ آمبولانسی که مخصوص شرایط اضطراری است. داخل که می‌شویم بخش‌های مختلف بیمارستان مثل بخش داخلی،جراحی، دندانپزشکی، MRI، سونوگرافی، آندوسکوپی، داروخانه و... با تابلوهای مشخص از یکدیگر جدا شده‌اند حتی تابلوی اعلانات نیز نشان می‌دهد که کدام بیمار در کدام قسمت مشغول دریافت چه خدماتی است. در گوشه‌ای از این بیمارستان زنی در انتظار نوبت دندانپزشکی حیوانی است که همراه خود آورده است، در گوشه‌ای دیگر زن و مردی نگران وضعیت سلامتی سگی هستند که ۱۴ سال است با آنان زندگی می‌کند و در سویی دیگر سگی نگهبان با پایی شکسته منتظر است تا گچ پایش باز شود.
بخش داخلی این بیمارستان، بخشی است که هر پِت (pet) یا حیوان خانگی بیماری که به اینجا مراجعه می‌کند باید ابتدا برای تشخیص اولیه وارد این بخش شود. در بخش داخلی پیش از هر چیز شناسنامه حیوان و واکسن‌هایی که زده کنترل می‌شود. چند دقیقه‌ای در این بخش می‌ایستم و به صحبت‌های صاحبان حیوانات خانگی که بیمار شده‌اند و توصیه‌های دامپزشک به آنان را گوش می‌دهم. چیزی که در این بخش بیش از همه توجهم را جلب می‌کند زنی است که با استرس زیاد و برافروختگی به بیمارستان مراجعه کرده تا دو تا از گربه‌های مریض محله‌شان را به دامپزشک نشان دهد. به دامپزشک می‌گوید: «لطفا برای درمان این دو تا هرکاری که از دستتون برمیاد انجام بدید چون اینا گربه‌های خیابونی هستند و گرفتن و آوردنشون به بیمارستان کار خیلی سختیه.»
دامپزشک در واکنش به این صحبت‌ها به آن زن توضیح می‌دهد: «گربه خیابانی خودش صاحب خودشه و شما حق ندارید اون رو بگیرید و بیمارستان بیارید. حمایت از گربه‌های سطح معابر و خیابان کار اشتباهیه چون وقتی ما شروع به حمایت از گونه‌ای می‌کنیم اون حیوون، شانس بقای بیشتری پیدا می‌کنه و گونه‌های دیگه رو به خطر می‌اندازه و این دخالت توی کار اکوسیستمه.»
گشتی در این بیمارستان دو طبقه می‌زنم. در گوشه و کنج سالن بیمارستان یک زن با کاسکویی که داخل قفس است به دور از سایر حیونات نشسته، او می‌گوید که سگ و گربه‌ها خیلی بد به «کاسکو»یش نگاه می‌کردند، برای همین آمده دورتر از آن‌ها نشسته تا یک وقت به پرنده‌اش حمله نکنند.
کوتاهی ناخن پرندگان چند؟
طبقه دوم بیمارستان بخش داروخانه، خدمات بهداشتی -آرایشی و فروشگاه است. در این بخش موهای تعدادی سگ و گربه در حال کوتاه شدن است. موهای بعضی از آن‌ها هم به سشوار سپرده شده است. روی یکی از دیوارهای بیمارستان لیستی از خدماتی که ارائه می‌شود به همراه قیمت آن‌ها نصب شده است؛ قیمت شست و شو و اصلاح حیوانات به ترتیب ۶۵ و ۹۵ هزار تومان است همچنین چیدن بال و کوتاهی ناخن پرندگان حدود ۲۵ تا ۴۰ هزار تومان و قیمت ویزیت نیز ۷۵ هزار تومان است.
در این بیمارستان بیش از ۳۰ دامپزشک مشغول به کار هستند و روزانه بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ مراجعه کننده دارد. محبی می‌گوید: حدود ۱۸ سال پیش که بیمارستان را راه انداختیم، مراجعه‌کننده زیادی نداشتیم اما به تدریج تعداد کسانی که حیوان خانگی دارند، بیشتر شد و در حال حاضر بیمارستان ظرفیت بیشتری برای پذیرش بیمار ندارد. از این رو در حال راه‌اندازی شعبه دوم هستیم. بیشتر حیواناتی مانند سگ و گربه و پرنده برای درمان به اینجا مراجعه می‌کنند اما گاهی اوقات برخی گونه‌های حیات وحش مانند سنجاب و میمون را نیز برای درمان به این مرکز می‌آورند.
از میمون به عنوان حیوان خانگی نگهداری نکنید
محبی می‌گوید: سنجاب گونه‌ای رو به انقراض از حیات وحش است؛ بنابراین نمی‌توان آن را در خانه نگه داشت اما وقتی مراجعه‌کنندگان آن را برای درمان پیش ما می‌آورند، ما وظیفه داریم آن را درمان کنیم. گاهی اوقات اگر صاحب «حیوانات خانگی نامتعارف» ظرفیت پذیرش لازم را داشته باشد به آنان می‌گوییم که این حیوان باید در محیط طبیعی زندگی کند و مناسب نگهداری در خانه به عنوان «پت» نیست. همچنین برخی مراجعه‌کنندگان ما از انواع میمون به عنوان حیوان خانگی استفاده می‌کنند. این افراد باید بدانند که این حیوان بیماری‌های مشترک بسیاری با انسان دارد؛ بنابراین توصیه می‌کنیم این حیوان را به هیچ وجه به عنوان حیوان خانگی نگهداری نکنند.
رییس این بیمارستان دامپزشکی ادامه می‌دهد: افرادی که می‌خواهند حیوان خانگی داشته باشند باید سراغ حیوانات متعارف بروند؛ چراکه بیماری‌های آن‌ها برای ما شناخته شده است و واکسن‌های لازم برای جلوگیری از انتقال بیماری به انسان را داریم. از سوی دیگر به برنامه غذایی آن‌ها آگاه هستیم. در مقابل هر چه افراد به سمت داشتن حیوانات نامتعارف پیش بروند با چالش‌های بیشتری روبه‌رو می‌شوند؛ چرا که ممکن است اطلاعات کاملی از بیماری‌ها و واکسن‌های لازم برای آن حیوان نداشته باشیم. از نظر من هر چه قدر جامعه نسبت به داشتن حیوانات خانگی متعارف سخت‌گیری کند افراد به سمت خریداری حیوانات خانگی نامتعارف می‌روند.