این سرباز 20 ساله که امیر محمدی نام داشت و اهل منطقه کوچصفهان در استان گیلان بود روز ششم آذر سوار بر موتورسیکلت به خانه می رفت. او سرباز نیروی انتظامی بود و 4 ماه به پایان دوره سربازی اش باقی مانده بود. امیر به آرامی از یکی از خیابان ها می گذشت که در نزدیکی یکی از دوربرگردان ها ناگهان یک خودرو که قصد داشت دور بزند راه او را سد کرد. همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاد و امیر و موتورسیکلتش به شدت با خودرو برخورد کرد. این تصادف آنچنان شدید بود که امیر چند متر آن طرف تر پرتاب و دچار صدمات شدیدی شد. لحظاتی بعد رهگذران به کمک او آمدند و پیکر نیمه جان سرباز جوان به بیمارستان منتقل شد.
در بیمارستان
آسیب های زیادی به امیر وارد شده بود اما آسیبی که به سر و سینه اش وارد شده بود کار را برای نجاتش دشوار می کرد. هرچند پزشکان تلاش زیادی برای مداوای او انجام دادند اما امیر به کما رفت. میزان هوشیاری او مدام در حال تغییر بود و روز جمعه گذشته هوشیاری اش به کمترین سطح ممکن رسید. با اینکه تیمی از پزشکان بیمارستان پورسینای رشت تلاشهای زیادی برای بازگشت امیر به زندگی انجام دادند اما او سرانجام روز 18 آذر دچار مرگ مغزی شد و همه واکنش های مغزی اش به طور کامل از بین رفت. دیگر هیچ راهی برای بازگشت سرباز جوان به زندگی وجود نداشت و در این شرایط اعضای تیم فراهم آوری پیوند اعضا تصمیم گرفتند با خانواده متوفی برای اهدای اعضای بدن او به بیماران نیازمند گفتگو کنند.
تصمیم بزرگ
هرچند اعلام این واقعیت تلخ به خانواده امیر کار ساختی بود اما سرانجام یکی از پزشکان این مسئولیت را برعهده گرفت و آنچه را که اتفاق افتاده بود به خانواده سرباز جوان اطلاع داد. با اینکه او دچار مرگ مغزی شده بود اما اعضای بدنش می توانست نجات بخش بیماران زیادی باشد. به همین دلیل مسئول تیم فراهم آوری اعضای پیوندی ماجرای اهدای عضو را با خانواده امیر در میان گذاشت و از آنها خواست برای آرامش جوان از دست رفته شان هم که شده اعضای بدن او را به بیماران نیازمند اهدا کنند. خانواده سرباز جوان در شرایط سختی قرار داشتند اما خیلی زود این پیشنهاد را قبول کردند.
سمیه سمیعی پور، هماهنگ کننده تیم فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در این باره می گوید:« بعد از آنکه کارهای مربوط به کمیسیون پزشکی انجام شد و مرگ مغزی این جوان قطعی شد با خانواده اش برای اهدای اعضا صحبت کردیم. مادر امیر با اینکه داغدار بود و وضعیت خوبی نداشت اما از این پیشنهاد استقبال کرد و با بزرگواری تمام گفت هر کدام از اعضای بدن پسرم که لازم است را با کمال میل به بیماران نیازمند اهدا می کنم. من عزادار پسرم هستم اما می خواهم اعضای او را اهدا کنم تا بیماران نیازمند درمان شوند و مادر دیگری داغدار نشود. علاوه بر این پدر امیر هم با آغوش باز پیشنهاد ما را پذیرفت و در کوتاه ترین زمان ممکن کارهای قانونی رضایت برای پیوند اعضا انجام شد.»
هماهنگ کننده تیم فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی گیلان ادامه می دهد:« بعد از انجام مراحل قانونی 2 کلیه امیر جداسازی و به دو بیمار در رشت پیوند زده شد. کبد او برای پیوند به شیراز فرستاده شد و سایر بافت های بدنش هم برای پیونده به بیماران نیازمند به تهران ارسال شد. برای تیم جداسازی استفاده از قلب بیمار هم اهمیت زیادی داشت اما به دلیل ضربه شدیدی که به سینه او وارد شده بود و 2 هفته از این حادثه می گذشت قلب او ضعیف شده و استفاده از آن امکان پذیر نبود. اما دریچه قلبش جداسازی شد.»
وی درباره سایر بافت ها نیز گفت:« در چنین مواقعی وقتی به خانواده متوفی می گوییم که قرار است از بافت های بدن استفاده شود بسیاری تصور می کنند که با برداشتن بافت ها مثل مفصل ها، رباط ها، تاندون ها و ..و پیکر متوفی متلاشی می شود اما اینطور نیست؛ چرا که هر بافتی که از پیکر متوفی برداشته می شود به جای آن پروتزهایی مخصوص جایگزین می شود و در مجموع هیچ تغییری در کالبد متوفی ایجاد نمی شود.