حادثه 24 - پرسپولیس در صورت برتری بر حریف کره ای خود در فینال افتخار بزرگی نصیب کشورمان می کند. اما این تیم به این 5 دلیل نمی تواند قهرمان شود.
خط حمله ضعیف
حال نزار خط حمله پرسپولیس را همه می‌دانند؛ خطی که با رفتن علی علیپور و مهدی ترابی تضعیف شد، بعدتر با حضور معجزه‌وار عیسی آل‌کثیر دوباره جان گرفت و تا فینال آسیا بالا آمد، اما حالا در مهم‌ترین مسابقه سال نه‌تنها خود عیسی محروم است، بلکه وحید امیری هم که به اجبار در پست مهاجم سایه بازی می‌کرد شانس حضور در میدان را ندارد. گفتن و نوشتن اینکه بازیکنانی مثل مهدی عبدی و آرمان رمضانی باید این جای خالی را پر کنند، در حد حرف آسان است اما در عمل موضوع به همین سادگی نیست. این خط حمله امسال هنوز در لیگ خودمان گل نزده و وقتی در بازی با نفت مسجدسلیمان بدون وحید امیری تست شد، نمایش واقعا ناامیدکننده‌ای داشت. حتی در دیدار با شهرخودرو هم شاید اگر گل نجات‌بخش جلال حسینی نبود، کار گره می‌خورد. ترکیبی که برای گشودن دروازه رقبای ساده لیگی این همه مشکل دارد، در برابر مدافعان باتجربه فینالیست آسیا حتما کار سخت‌تری پیش‌رو خواهد داشت. با این حال امیدواریم آنها از پس این کار سخت بربیایند.
ناهماهنگی تحمیلی
غیبت 3بازیکن فیکس پرسپولیس نسبت به مسابقات مراحل قبلی، غیر از اینکه باعث کاهش توان این تیم می‌شود، ناهماهنگی بین نفرات جانشین با سایر بازیکنان را هم به‌دنبال می‌آورد. این ناهماهنگی را به وضوح در 2مسابقه آخر لیگ دیدیم؛ جایی که یحیی گل‌محمدی در حال تست‌کردن ترکیب فینال بود و بازیکنان به‌سختی با هم تطبیق پیدا کردند. حتی در همین 2مسابقه برابر نفت مسجدسلیمان و شهرخودرو هم از دو ترکیب متفاوت استفاده شد. بنابراین ارنجی که در فینال بازی می‌کند، تا به حال حداکثر یک‌بار کنار هم چیده شده است. خب طبیعتا این خیلی کم است.
دوندگی پایین
منظورمان تمام تیم پرسپولیس نیست بلکه به غیبت یک بازیکن خاص اشاره داریم. او وحید امیری است؛ یکی از محرومان کلیدی پرسپولیس در فینال که در کنار همه مزایای فنی‌اش، به شکل وحشتناک و خستگی‌ناپذیری هم می‌دود. وحید امیری از این نظر یک بازیکن استثنایی است و بارها به شوخی در موردش گفته شده دو تا «شُش» دارد. بدون امیری میزان دوندگی و پرسینگ پرسپولیسی‌ها در خط حمله پایین می‌آید و این اتفاق خطرناکی است. مهدی عبدی و آرمان رمضانی هیچ‌کدام نه توانایی اینقدر دویدن را دارند و نه اصلا استیل فوتبال‌شان متناسب با این ویژگی است. پرسپولیس در فینال واقعا جای خالی امیری را حس می‌کند. کاش او بود.
خروج از ریل آمادگی
تیم‌های شرقی در این مدت خیلی منظم و فشرده مسابقات‌شان را برگزار کردند و الان کاملا در فرم بازی هستند. در این میان فاصله شش‌روزه بین نیمه‌نهایی و فینال، حتی احتمال خستگی تیم رقیب را هم کاهش می‌دهد. وضع پرسپولیس اما فرق دارد. شاید اگر الان فردای بازی با النصر بود، خیلی محکم‌تر در مورد احتمال قهرمانی سرخپوشان حرف می‌زدیم. با وجود این، پرسپولیس در این فاصله به ایران برگشت، بحران‌های زیادی را از سر گذراند و به‌صورت یک خط در میان در مسابقات لیگ هم حاضر شد. بنابراین شاید هم‌اکنون از آن فرم ایده‌آل 2ماه پیش خبری نباشد.
گزینه‌های کم برای تعویض
با وجود همه محرومان، پرسپولیس برای چینش 11 نفر اصلی در زمین مشکل چندانی ندارد. با این حال این یک بازی بسیار سنگین است که شاید حتی به وقت‌های اضافی بکشد. در این صورت موجودی یحیی گل‌محمدی برای تعویض بازیکن در تیمش چندان چشمگیر نیست. او در خط دفاعی در سه پست، گزینه‌ای برای تعویض ندارد و هر اتفاقی برای جلال حسینی، کنعانی‌زادگان یا سعید آقایی رخ بدهد، ناچار است از نیروهای غیرتخصصی استفاده کند. در خط جلو هم بازیکنی مثل بشار رسن همین شرایط را دارد و بازی‌سازی جز او در کار نیست. این در حالی است که غیر از خستگی و مصدومیت احتمالی بازیکنان، حضور گزینه‌های تعویضی به‌منظور اعمال تغییر در جریان مسابقه هم ضرورت دارد.