بسیاری از درگیری ها در نگاه اول ساده و پیش پا افتاده هستند؛ اما گاهی به جنایت های بزرگی منجی می شوند. چنین حوادثی ریشه در جامعه دارد و باید علت آن را در مسائل اجتماعی جستجو کرد. در بررسی چگونگی شکل گیری خشونت باید عوامل متعددی نظیر مسائل اقتصادی، فقدان شادی و نشان در جامعه، بیکاری و ... را در نظر گرفت. به باور جامعه شناسان ریشه خشونت در جامعه است و فرد آنچه را که در جامعه می بیند و لمس می کند بازتولید می کند. مثلا وقتی فرد هر جا که می رود با خشونت مواجه می شود او در شرایط مشابه همان رفتاری را که آموخته از خود بروز می دهد. به بیان دیگر خشونت از خشونت ساخته می شود.
ریشه های خشم از همان دوران کودکی و حتی زمان شیرخوارگی شکل می گیرد و مسیر زندگی فرد بر سر دوراهی آرام بودن یا پرخاشگر بودن انتخاب می شود. طبق تحقیقات مارگارت مید، انسان شناس آمریکایی نحوه شیر دادن و حتی قنداق کردن کودکان در خشونت طلب شدن آنها موثر است. او در جریان تحقیقی پیمایشی بین دو قبیله پی برد قبیله اول افرادی مهربان هستند که میلی به جنگ و نزاع ندارند اما قبلیه دوم پرخاشگر هستند. در بررسی چرایی این موضوع مشخص شد در قبیله اول مادران به مدت طولانی به فرزندان شان شیر می دهند و برای شان آواز می خوانند و آنها را نوازش می کنند. این شرایط اما در قبیله دوم به گونه دیگری بود. مادران در با عصبانیت و ناراحتی به فرزندان شان شیر می دهند و با پرخاش با آنها برخورد می کنند.
این تنها یک نمونه از رفتاری است که موجب شکل گرفتن خشونت در نهاد فرد می شود. اما در کنار آن به تدریج عوامل دیگری مثل: محدودیت ها، بیکاری، اخبار خشونت باری که در رسانه ها منتشر می شود، نبود شادی و نشاط در جامعه می تواند در سوق پیدا کردن افراد به خشونت موثر باشد. خشونت در شهرهای بزرگ بیشتر اتفاق می افتد. چرا که شهرهای بزرگ دنیای تنهایی و بی کسی است و وقتی فردی حس کند فرد دیگری وارد خلوت او شده پرخاش می کند. در این شرایط است که تحمل افراد کم می شود و حوادثی مثل آنچه در پارک ارم رخ داد تکرار می شود.